-
1 ofiara
сущ.• добыча• жертва• пожертвование* * *ofi|ara♀, ДП \ofiaraerze 1. жертва;\ofiaraary w ludziach человеческие жертвы;
2. пожертвование ň;składać \ofiaraary na coś давать пожертвования на что-л.; 3. разг. растяпа, размазня, недотёпа;● robić z siebie \ofiaraarę прикидываться казанской сиротой;
składać (złożyć) w \ofiaraerze coś приносить (принести) в жертву что-л., жертвовать (пожертвовать) чём-л.+3. oferma, fajtłapa, niedołęga
* * *ж, ДП ofierze1) же́ртваofiary w ludziach — челове́ческие же́ртвы
2) поже́ртвование nskładać ofiary na coś — дава́ть поже́ртвования на что́-л.
3) разг. растя́па, размазня́, недотёпа•- składać w ofierze coś
- złożyć w ofierze cośSyn:
См. также в других словарях:
ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… … Słownik języka polskiego
stos — m IV, D. u, Ms. stosie; lm M. y 1. «wiele rzeczy ułożonych jedna na drugiej» Stos gazet, książek. Stos talerzy, szpargałów, śmieci. Ułożyć coś w stos. Składać, rzucać coś na stos. ∆ fiz. Stos atomowy «urządzenie służące do uzyskiwania w sposób… … Słownik języka polskiego
